- Δίδυμος Αλεξανδρείας
- (Αλεξάνδρεια 313 – 395; μ.Χ.). Εκκλησιαστικός συγγραφέας. Αναφέρεται και ως Δ.ο Τυφλός. Παρότι τυφλώθηκε σε παιδική ηλικία, έλαβε υψηλή μόρφωση και τον θεωρούσαν αυθεντία στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Το έργο του που διασώθηκε διακρίνεται σε ερμηνευτικό –Υπομνήματα στον προφήτη Ζαχαρία, στη Γένεση, στονΙωβ και στους Ψαλμούς (που ανακαλύφθηκαν μόλις το 1941)– και δογματικό –Κατά Μανιχαίων, Κατά Ευνομίου, Περί Τριάδος, Περί του Αγίου Πνεύματος λόγος (μόνο σε λατινική μετάφραση). Εξαιτίας των αποκλίσεών του προς τον Ωριγένη καταδικάστηκε από την Ε’ Οικουμενική Σύνοδο (553), αλλά σε μεταγενέστερες συνόδους το όνομά του αποκαταστάθηκε. Η καταδίκη του αυτή υπήρξε αιτία να χαθούν πολλά έργα του. Ο Δ. διακρίνεται κυρίως για το ερμηνευτικό του έργο. Η διδασκαλία του δεν χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία· στα έργα του Περί τριαδικότητας επιμένει στην ενότητα της θείας φύσης, ενώ στη Χριστολογία στην ενότητα του Χριστού ως τέλειου ανθρώπου και τέλειου θεού, τον οποίο θεωρεί κυρίως ως σωτήρα. Υποστήριζε πως έναρξη της χριστιανικής ύπαρξης είναι το βάπτισμα και τελείωση η προσωπική ένωση με τον Χριστό.
Dictionary of Greek. 2013.